Over Ons

Marco van Zwetselaar en Marieke Dekker verhuisden in juli 2012 met hun gezin naar Moshi, Tanzania, waar ze sindsdien werken als arts en IT’er verbonden aan het ziekenhuis.

Marieke Dekker

“Vanaf 2012 werk ik als neuroloog in het Kilimanjaro Christian Medical Centre. Dit is een groot universitair ziekenhuis met meer dan 500 bedden en een verzorgingsgebied van circa 13 miljoen inwoners. Ik ben een van de twee neurologen in het 48 miljoen inwoners tellende land. Tanzania heeft nog geen opleiding neurologie, en ook diagnostische en therapeutische mogelijkheden zijn er beperkt. Er is een hoge sterfte aan veelal behandelbare aandoeningen, die vaak pas in een vergevorderd stadium tot medische aandacht komen.

Mijn patiënten komen inmiddels uit alle uithoeken van Oost-Afrika; sommige moeten meerdere dagen reizen om op mijn poli te komen. Naast de patiëntenzorg geef ik neurologie-onderwijs aan artsen en medisch studenten op de universiteit. Het EEG-apparaat heb ik letterlijk afgestoft; het was al 5 jaar niet meer in gebruik voor patiëntenzorg. Ik run nu een van de 2 EEG-units van het land, waarvoor we ook weer nieuwe EEG-zusters opleiden.

Sinds 2013 zet ik de landelijke neurologie-opleiding op, op verzoek van de Wereldfederatie Neurologie. Tanzania is op dit moment het grootste land ter wereld zonder neurologie-opleiding en staat daarom in de belangstelling van beleidsmakers voor de wereldgezondheidszorg. Ook werken we via de Wereldfederatie Neurologie samen met de andere landen van de East-African Community, een alliantie van Tanzania met Kenia-Oeganda-Rwanda-Burundi. Mijn voormalig opleidingsziekenhuis UMC St. Radboud (nu Radboudumc) in Nijmegen heeft al bijna 40 jaar een samenwerkingsverband met het KCMC. In maart 2013 is Neurologie toegevoegd aan de samenwerkende afdelingen in het opnieuw gesloten Samenwerkings Convenant met Radboudumc. Dit betekent dat gezamenlijk wetenschappelijk onderzoek en uitwisseling van Tanzaniaanse neurologen in opleiding en Nederlandse neurologen (- in opleiding) mogelijk wordt.”

Marco van Zwetselaar

“Ik werk sinds het najaar van 2012 bij het Kilimanjaro Clinical Research Institute (KCRI), het aan KCMC verbonden onderzoeksinstituut. Klinisch onderzoek richt zich op het bestrijden van de ‘grote drie’ wereldwijde armoedegerelateerde infectieziektes: tuberculose, malaria en HIV/AIDS. Er worden hoge internationale eisen gesteld aan de kwaliteit van gegevensverwerking van dit onderzoek, eisen die zonder geavanceerde ICT niet te realiseren zijn. In 2012 heb ik OpenClinica bij KCRI uitgerold, een applicatie voor data management van klinisch onderzoek. Zonder dergelijke software is het niet haalbaar om clinical trials GCP-compliant uit te voeren, een vereiste voor internationale acceptatie van onderzoeksresultaten. OpenClinica is Open Source Software en kan daardoor geen molensteen worden om de nek van het instituut, zij het financieel dan wel door afhankelijkheid van één leverancier. Aanvankelijk gebruikten we OpenClinica in een trial gericht op het verkorten van de behandelduur van tuberculose, maar sindsdien zijn er vele onderzoeksprojecten bij gekomen.

Sinds 2014 zijn mijn werkzaamheden steeds verder opgeschoven naar de bioinformatica. In het kader van een samenwerkingsproject met een Deense universiteit kreeg ons onderzoeksinstituut een hypermoderne genome sequencer we gebruiken om het integrale DNA van bacteriën ‘uit te lezen’. Drie Tanzaniaanse studenten begonnen aan een Ph.D., en ik doe het (vele!) programmeerwerk dat gemoeid is met de analyse van DNA sequenties. Ons onderzoek richt zich op het identificeren van genen verantwoordelijk voor antibioticaresistentie in samples afgenomen in het ziekenhuis. Uiterst actueel onderzoek: antibioticaresistentie wordt al de sluipende pandemie van het nieuwe millennium genoemd (zie nieuwsbrief 7). Een achterliggend doel van het project is om te onderzoeken wat er voor nodig is om deze uiterst nieuwe technologie klinisch toe te kunnen passen in ‘resource-poor settings’. WGS is nu nog veel te dure hi-tech maar wordt snel en goedkoper. Over een paar jaar zou het een effectieve ‘all-in-one’ oplossing kunnen worden (in plaats van een uitgebreid geoutilleerd lab) die snel, goedkoop en uiterst accuraat een diagnose kan stellen. Voordat het zover is moet er nog veel ontwikkeld worden, niet in het minst aan de IT.

De ICT-sector in Oost-Afrika groeit razendsnel maar er is nog een groot tekort aan expertise, zeker waar het gaat om specialistische systemen. De oplossing die voorhanden is in Europa, namelijk om tijdelijk experts ‘in te vliegen’ (mijn voormalige werk bij Atos Origin), is hier onhaalbaar als je bedenkt dat het dagtarief voor een consultant in Nederland hoger is dan een jaarinkomen in Tanzania. Mijn 20 jaar ervaring in de IT levert hier veel op. Uiteraard doe ik mijn best om mezelf overbodig te maken door mijn kennis over te dragen, maar voorlopig zal ik daar niet in slagen, hoe nodig ik dat ook vind.”

Achtergrond

In het verleden hebben we allebei door internationaal onderwijs aan een United World College (UWC) geleerd hoe belangrijk internationaal begrip en maatschappelijke dienstbaarheid zijn. Die achtergrond heeft ons hier gebracht. Culturele, religieuze en politieke scheidslijnen betekenen voor ons geen grenzen van solidariteit. Landsgrenzen horen niet medemenselijkheid te omgrenzen. Het bewustzijn dat we deel uitmaken van één wereldwijde verscheidenheid heeft ons gevormd, en dat willen we op onze beurt weer graag overdragen op onze kinderen. We hebben er maar liefst zeven. Marek van 23, Ida van 16, Willem van 15, Doris van 14, Hugo van 12, Steven van 10 en Vicky van 7. Marek is in Nederland, Ida in Italië, en 5 kinderen gaan in Moshi naar de International School Moshi, een geweldige school die niet alleen in geest maar ook in de praktijk, invulling geeft aan de idealen van UWC.

Wij werken beiden op een lokaal ziekenhuissalaris dat onze levensbehoeften ter plaatse net aan dekt, maar niet onkosten zoals school, ziektekosten- en andere verzekeringen. Steun is daarom van harte welkom en heeft tot op heden ons project volledig gedragen!

53 thoughts on “Over Ons”

    1. Hoi Mika, dank je wel! Leuk om te horen van een Van Zwetselaar die ik nog niet ken. Ik ben benieuwd hoe ver terug we familie zijn. Jaren geleden heb ik de stamboom van de Van Zwetselaars uitgezocht tot aan een zekere Jan Flipsen, geboren eind 18e eeuw, die zich rond 1820 Van Zwetselaar ging noemen. Hij was landarbeider, vermoedelijk op het landgoedje Zwetselaar dat ligt tussen Renswoude en Lunteren (hier op de kaart, en hier een foto van de Zwetselaarseweg). De meeste Zwetselaars wonen nog steeds in die omstreken, en ik ben ook wel echt een Veluwenaar, alleen een beetje afgedreven. 🙂

  1. Hallo Marieke,
    Wat een leuke website! Ik ben even gaan zoeken en googlen maar moeilijk was het niet te vinden. Ik heb je laatst als ‘dokter’ ontmoet in het ADRZ, ik was die patient met enkelprobleem waar je stiekem nog even lepra wilde testen ivm verblijf in Kameroen:-)
    Nu is mijn brutale vraag, kan je eventueel een keer contact via de mail opnemen, ik heb een vraag over fysiotherapie in Tanzania/Moshi. Niet echt handig om dat via een blog te doen denk ik.
    Groet uit Zeeland,
    Carla van Usen

    1. Beste Carla, wat een leuke verrassing! Is er nog wat uit het staande EMG gekomen? 🙂 Ik kon het inderdaad niet laten om even een reisanamnese af te nemen met mijn tropenachtergrond!
      Ik mail je zo nog even wat meer, groeten Marieke

  2. hallo Hugo,
    onze school heeft dit jaar met de kunstmarkt Tanzania als land. Dat weet je misschien wel. En we gaan geld inzamelen door lekker te koken en het eten te verkopen. Nou willen we graag weten wat jullie daar eten en echt lekker vinden zodat alle kinderen uit jouw oude klas het ook willen proeven. Kun je ons daar iets over vertellen? groetjes van Meve en moeder Ellen.
    ps. je knuffels maken het nog steeds goed.

  3. Lieve Marieke, lieve Buuf,
    Opeens keek ik je net recht in de ogen in Arts en Auto! 1998 ErasmusMC, 22 ste verdieping: alle herinneringen kwamen weer boven. Door jou fiets ik nu op een Koga, drink ik Celestial Seasonings thee en moet ik nog altijd glimlachen als ik langs St. Willibrord kom. Wat ontzettend leuk om je verhaal te lezen! Ik heb aansluitend jullie website opgezocht en ben onder de indruk van jullie werk in Tanzania en van jullie kinderschare, wat ik tegelijkertijd ook helemaal bij je passen vind. Leuk om op deze manier weer even op de hoogte te zijn. Alle goeds en lieve groet uit Brabant (niet St. Willibrord),
    Margriet

  4. Dag Marieke,

    Ik ben gevraagd door mijn zwager in Tanzania om je een patientje ( meisje van 3) door te verwijzen met soort paroxysmale dyskinesie van het R been. Kan ik je hierover mailen? Ben zelf neuroloog in epilepsie centrum en had al overlegd met mijn collega kinderneuroloog naar aanleiding van mij toegestuurde home video van het meisje. Ouders kunnen gewoon naar het KCMC komen met haar.
    Sorry dat ik het gewoon post op je website maar kon geen andere manier vinden.
    Mooie website en leuk om te zien wat jullie in Tanzania doen.

    hartelijke groet,

    Mireille Bourez, Zwolle NL

  5. Hey Marco,

    Hier Christa, je weet wel, van de lagere school! 🙂 Ooit lang geleden….
    Wat verschrikkelijk leuk om jullie verhalen te lezen, vooral die van Marieke want ja, als je eenmaal in de zorg zit, is ziekenhuisinformatie altijd leuk om te lezen. Vooral de bijzondere verhalen van haar!
    Ik heb je site weer opgezocht, omdat mijn dochter eind april naar Tanzania op vakantie gaat. Ik wilde je vragen of je tips hebt voor haar. Ze gaat alleen, maar ik weet niet hoe veilig het daar bijvoorbeeld is. Kun je daar wel overal alleen over straat?
    Misschien wil je mij terugmailen? Als je geen tijd hebt, dan zie k dat vanzelf. Ze moet ook via andere kanalen info verkrijgen.
    Maar goed, hoop tot schrijfs, en heel veel suc6 daar!

    Hartelijke groet,
    Christa van Ekris

    1. Hee Christa,

      Wat leuk om van je te horen! Ook leuk voor je dochter om Tanzania te bezoeken – kan ze je niet mee smokkelen? Het is zo’n mooi land! Als ze in de buurt is (al dan niet met jou op sleeptouw) moet ze zeker even langskomen.

      Wij ervaren Tanzania als een heel veilig land. Ik kan overal in Moshi op elk uur van de dag zonder vrees rondwandelen, maar Moshi is eigenlijk ook een groot durp, het Nijmegen van Tanzania ;-). In Arusha of Dar zou ik net als in elke grote stad, wijken mijden waarvan locals zeggen dat je ze moet mijden. Als vrouw alleen of als witte (dus rijke) toerist is het wel anders, maar ook zij voelen zich hier veelal veilig. Beschaving in de omgang wordt in de ervaring van Europeanen hier hoger gewaardeerd dan thuis 🙂

      Ik mail je nog!

  6. Hoi Marieke,
    Het is al weer een paar maandjes geleden dat ik samen met Elma in KCMC mijn tropencoschap deed, maar nu ik weer thuis ben kon ik eindelijk op zoek naar je emailadres om je nog even te bedanken. Zodoende stuitte ik op deze weblog, super leuk! Ik blijf ‘m volgen hoor.

    Bij dezen dus nogmaals heel hartelijk bedankt voor het extra stukje glans dat je hebt gegeven aan ons toch al superleuke avontuur in Tanzania. Dankzij jou hebben we nog meer van het ziekenhuis en de gezondheidszorg daar kunnen zien. En stiekem gaf het ook wel een veilig gevoel iemand ‘uit Nijmegen’ in de buurt te hebben voor noodgevallen (waar we gelukkig geen gebruik van hebben hoeven maken).
    Super bedankt en heel veel succes met alle werkzaamheden die jullie daar doen. Jullie zijn echt de mensen die verschil maken!

    Groetjes, Marleen

    1. Ha lieve Marleen, dat heeft even geduurd voordat ik je antwoord, maar wat ontzettend leuk om te merken dat ik/wij niet helemaal uit jullie gezichtsveld verdwenen zijn! Wat was het, september? Ik vond jullie tweeen echt leuk om op sleeptouw te nemen, de oprechte interesse was duidelijk te merken. Ik hoop dat in de huisartsenopleiding (of is dat inmiddels veranderd in tropengeneeskunde ? :-p) nog wel eens terugdenken aan dat maffe ziekenhuis waar alles ontbreekt, kapot is, achterovergedrukt wordt enz… maar ondanks alles nog wel enigszins functioneert! Ik hoop jullie nog eens te zien en als je in je omgeving nog eens een voorbeeld wilt noemen van hoe kleinschalige projecten kunnen ‘landen’, denk aan ons! Groeten van ons alle 8

  7. Jambo lieve mensen,

    Van de week stond ik nog in jullie huis het Nederlandse beleg te brengen omdat ik mijn nieuwsgierigheid niet kon bedwingen om te zien hoe jullie wonen en vandaag weer terug in Nederland, jullie site opgezocht en even een berichtje achter te laten! Bedankt voor de zaterdagavond waarin jij, Marieke ons vele en leuke informatie gaf! Ik vind het echt super wat jullie daar allemaal doen!! En wens jullie daarom ook veel succes daarmee! Ik hoop dat het Nederlandse eten in de smaak valt en misschien tot ooit!

    Liefs

    Liefs Bianca

    1. Lieve Bianca! De kinderen hadden gisteren een atletiektoernooi en als aanmoediging had ik jullie broodbeleg (dat, ahum, dus op de andere dagen op strikt rantsoen gaat! veel te zeldzaam, die Fred&Ed!) op tafel gezet, hebben ze flink gebunkerd en vervolgens een kruiwagen met 1e, 2e en 3e prijsjes in de wacht gesleept. We vonden het heel erg leuk dat Bert jou meegetroond had, of andersom : ) ! Je viel ook al op door je enthousiasme, dus toen je eventjes bij ons over de vloer was geweest keken Marco en ik elkaar aan en zeiden: “Die komt terug naar Tanzania!” Dus dat hopen we maar van harte, en bij ons zul je heel warm welkom zijn. Nogmaals bedankt en hopelijk tot ziens hier! Marieke, Marco, Ida (favoriet Duo Penotti), Willem (vecht met Huug over de vruchtenhagelslag), Doris (probeert eruit te onderhandelen dat ze het laatste bodempje pannenkoekstroop op haar brood mag), Hugo (jat snel de hagelslag weer terug), Steven (smeert de Duo Penotti vooral op zijn wangen), Vicky (likt het allemaal van haar brood af en zegt dan: Meer!).
      PS de knuffelmuizen heten inmiddels Fellow, Celeste en Topolino!

  8. Wat lijkt de wereld klein zo, met al die vrienden van vroeger die zich opeens weer aandienen. Een reunie van het Marnix in Moshi dan maar de volgende keer? Wij hebben hier ook uitstekend bier! En er passen veel tentjes in onze tuin, plek voor iedereen! Je moet je lege bierflesje wel ‘s nachts je tent innemen, want als je in het donker je tent uitgaat om te plassen, pakt onze Simba je!

    Groetjes van Christine uit Moshi

    1. Hi, wat leuk, zo’n blog op de site van Zwets!
      Christine, mijn favoriete witte wief, leuk dat je hier in contact gekomen bent met de familie Van Zwetselaar! Kende je hem nog vanuit het Marnix of is dat pas in het verre zuiden gekomen?
      @ Zwets: wat een toeval, Christine ken ik toevallig ook nog van vroeger (even weer de feitjes: Prins Bernardlaan 5, zwarte opoefiets, van 6 januari 1969 ;o). It’s a small world after all!
      Groeten vanuit het hoofdkantoor van IKEA hier in Amsterdam….

  9. Denkend aan Zwets zie ik 3 Harskamper jochies door oneindig laagland naar het Marnix fietsen.
    Een blonde jongeman die klassenvertegenwoordiger in de klas van meneer Van de Peppel was.
    De jongeman die samen met Marek bereikbaar was op 003940208734 in Duino (shoot, hoe heet die locatie ook alweer, waar ik met Appie in de herfstvakantie in ’85 gelogeerd heb)
    De meneer die van mijn vriendenkring als eerste getrouwd was en ook de primeur had van de eerste scheiding……
    De meneer die nu met Marieke samen is en persoonlijk het geboortecijfer in Nederland min of meer verdubbelt.
    De meneer die er met de reünie van het Marnix afgelopen oktober helaas niet bij kon zijn maar waar we met een groep uit G1B nog gezellig in 100 een borrel hebben gedronken.

    Nog steeds denkend aan Zwets moet ik zeggen dat ik het fantastisch vindt wat je allemaal doet.
    Kerel, ik doe het je niet na maar hulde vanuit een zonnig Gooi….

    Grtz

    PP

    1. Hee PP, wat leuk! En verdomd dat was inderdaad het nummer van de Foresteria! Ik heb niet uitgeprobeerd of het nu nog werkt – vast wel, wat verandert er nou in 28 jaar? Ik bedoel, Cafe 100 zit er ook nog. Ohhh, daar had ik graag even een biertje meegedronken! Leuk hoe klein de wereld is: Kreekie blijkt hier tot kort geleden gewoond te hebben, en goede vriendin Christine die hier om de hoek woont zat in G1B toen wij in G2B zaten – dus weer bij Arianne en Eline in de klas.

      Dankjewel voor je ode. Denkend aan PP verschijnt er bij mij een glimlach van oor tot oor. Die doet me denken aan de man die naar de rabbi gaat en vraagt “heeft mijn leven wel zin gehad?”, waarop de rabbi zegt “je leven heeft zin gehad als je één keer iemand hebt laten lachen”. 🙂

      QED.

      Veel groeten terug en hopelijk tot ziens in NL of TZ!

  10. Hallo Marco,
    In mijn zoektocht naar contacten binnen Fortis ASR, kreeg ik via je oude collega ( Arnold de Roode) je naam en site doorgestuurd.
    Petje af voor wat jullie doen in Afrika. Erg motiverend is dit voor mij om stappen te ondernemen.
    Veel succes in jullie nieuwe omgeving.
    Groet, Evans (ex-ATOS collega)

  11. Ciao Marco and Marieke! It has been so long, that I didn’t even know you were in Tanzania.. I saw your message to David Sutcliffe in the UWC film and googled you at last. I don’t understand Dutch, but something of your blog comes across anyway: that you are doing an important thing, and that your children grew a lots since I last saw them! I hope you are well and happy in Africa, we are still in Venice leading very much the same quiet life.. Antonia is 7 and happy, we are struggling with the work crisis but still enjoy having friends over, and our walks and reads.. Lots of love to you all from this galaxy. I will return to your blog to enjoy whatever I can grasp… ciao!

    1. Ciao Barbara, so lovely to hear from you! Yes, it has been a long while, but it’s comforting to know that we’d still find you in Venice – in fact, something tells me this will still be the case when we’re old. Really old, I mean ;-). Looking forward to our next stroll along the water. Love, Marco

      PS: for other UWC-ers reading this: the film of the 30-year AD event with DBS is here; the student messages are 1:01:18 in.

  12. Lieve Willem,

    Hoe gaat het in Tanzania?
    En hoe gaat het met Ida, Hugo, Doris, Steven, Vicky, je vader en moeder?
    Heb je ook al veel nieuwe vrienden gemaakt?
    En kom je echt terug in groep 8?
    Ik hoop het in ieder geval wel.

    Groetjes, Lisa

  13. Hallo,

    Via Marieke Smidt kreeg ik de link naar jullie website en heb met zeer veel interesse een aantal verhalen gelezen. Marieke vertelde dat zij twee jaar geleden in het UMCN met Marieke heeft samengewerkt. Marieke was daar toen haar opleiding aan het doen voor KNF laborant en Marieke was bezig met haar ANIOS neurologie. Klopt dit zo?
    Ik heb bij Marieke in huis gewoond en mijn vriend is sinds kort aangenomen als docent Nederlands op de internationale school in Moshi. Per 1 augustus kan hij daar terecht. Ik wil graag mee en ben dus op zoek naar (betaald) werk. Hier in Nederland werk ik al een paar jaar als logopedist en vorig jaar ben ik een half jaar naar Suriname geweest om daar logopedie op te zetten in een kleine stad. Het zou leuk zijn wanneer ik iets met mijn vak zou kunnen doen in Moshi, maar dit hoeft helemaal niet. Zolang ik maar van de straat ben en iets doe waar ik plezier en voldoening uit haal, ben ik tevreden.
    Ik vroeg me af of jullie mogelijkheden in Moshi zien en of jullie me enigszins verder zouden kunnen helpen. Als het goed is hebben jullie nu mijn mailadres, dus misschien kunnen we elkaar verder mailen?
    Ik hoop van harte om iets van jullie te horen.

    Vriendelijke groet,

    Anke Bulsink

    1. Beste Anke,
      Wat een toeval zeg ! Je vriend komt op een heel erg leuke school te werken, onze kinderen zitten er ook op (maar volgen helaas geen Nederlandse les, dat is namelijk onbetaalbaar- ik geef ze zelf Nederlands). Logopedie als opleiding bestaat niet in Tanzania maar ik mis er bijna dagelijks eentje ! In heel Noord-Tanzania is welgeteld 1 logopediste… Er is zeker behoefte aan logopedische kennis en expertise, en ik heb samen met een Zuidafrikaanse collega al eens bekeken of er mogelijkheden zouden zijn om hier een opleiding te beginnen. Wel weet ik bijna zeker dat een betaalde baan hier niet mogelijk is, tenzij je fondsen kunt werven via je Nederlandse, of beter nog de internationale beroepsvereniging voor logopedisten. Verder heeft het Radboud, mocht jij daar zijn opgeleid, goede banden met KCMC die zich misschien kunnen uitstrekken tot de logopedie. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Al bied je jezelf aan als vrijwilliger, kan het nog steeds moeilijk zijn om aan de slag te komen als je een beroep hebt dat in TZ geen meerwaarde heeft. Dat geldt zelfs voor artsen, tropenartsen incluis, en fysiotherapeuten. (Die verplichte meerwaarde is zelfs in de voorwaarden van de work permits vastgelegd.) Logopedie heeft dat beslist wel omdat het in TZ niet bestaat, dus als je op KCMC zou willen werken als vrijwilliger denk ik dat ik je er wel binnen krijg met een pleidooitje! Verder kun je eens kijken op de site van CCBRT, een heel leuk kinderrevalidatiecentrum in Moshi (en Dar es Salaam). Daar kunnen ze je hulp zeker gebruiken, en is er misschien zelfs wel een mogelijkheid tot funding (CCBRT doet het goed bij de sponsors). Ik werk zelf ook, kosteloos overigens, een middag per week op CCBRT. Ik zou lekker aan het verkennen gaan, en als je in Moshi bent kun je in ieder geval mijn poli’s (KCMC en CCBRT) meedoen om een indruk te krijgen van hoe waardevol je inbreng zou zijn ! Wanneer komen jullie naar Moshi toe ? Groeten Marieke

      1. Wauw, dat klinkt goed allemaal. Veel werk aan de winkel denk ik zo!
        Merijn (mijn vriend) komt per 1 augustus naar Moshi. Ik moet even zien hoe ik het ga doen. Ik moet hier in Nederland nog punten behalen om bij te blijven in het kwaliteitsregister, in januari 2014 moet ik me laten herregistreren. Dat kost een hoop geld, cursussen moet ik zelf betalen omdat ik van tijdelijke baan naar tijdelijke baan werk op dit moment. Toevallig heb ik mijn vorige tijdelijke baan bij Groot Klimmendaal op kinderrevalidatie gedaan, ontzettend leuk was dat! En ongelofelijk interessant. Zeker een gebied waar ik me verder in zou willen verdiepen.
        Daarnaast heb ik een paar jaar in een verpleeghuis gewerkt in Nijmegen, veel revalidanten gezien. Ook een boeiende cliëntengroep.
        Kortom, het klinkt heel interessant. Ik vind geld verdienen niet het belangrijkste. Veel belangrijker is het dat ik ook een zinvolle bezigheid heb overdag waar ik blij van word en uitdaging in zie. Maar geld is wel nodig om van rond te komen en spaargeld heb ik nu bijna niet helaas. Ik moet dus even zien hoe ik alles rond krijg.
        Toevallig zijn we laatst bij Alma langs geweest om informatie over Tanzania op te doen. Ze vertelde dat jullie (ongeveer een jaar geleden) ook op dezelfde manier bij haar langs waren geweest. Grappig he?
        Ik vernam van haar dat er ook een KNO-arts uit het UMCN actief is in Moshi?

        Groeten Anke

  14. Hoi Marieke, Marco en kinderen,

    Wat een waanzinnig verhaal, echt te gek dat jullie deze stap hebben gezet! Ik heb natuurlijk ooit de kaart gekregen, maar nooit de gelegenheid genomen om te reageren – maar ik heb er wel vaak aan gedacht. Leuk om zo wat berichten te lezen op deze site.

    Mijn moeder spreekt Mieke regelmatig, en ik hoorde dat ze naar Tanzania komt – wat fijn en bijzonder!

    Verder zit ik eraan te denken jullie op te geven bij de Blijberg als initiatief voor goede doelen dag – ieder jaar zamelen ze geld in door de verkoop van oud speelgoed. Is er iemand in Nederland die meer over jullie werk kan vertellen?

    Veel groeten,
    Zita

  15. Hoi Ida,
    Wil je a.u.b. Weer eens iets terugsturen???? Pleas:(;(:):);)haaibaai
    Xxxxxxxxxx zofie de sofa

    1. Hoi Amélie, wat leuk! Je kunt het beste dit adres gebruiken: c/o International Collaboration Office / KCMC / P.O.Box 3010 / Moshi / Tanzania

  16. Hoi ida,
    Lang niet meer ge skypt he.
    Hoe gaat het eigenlijk met jou?
    Ik hoop dat wij snel weer kunnen skypen.
    Xxxxxxxxxxxxx sophie haai baai

  17. Heeeeeeee Ida hoe gaat ie met mij prima.Op Google eart heb ik jou school gezien:):):):):). Het lijkt een leuke school.Is hij ook leuk? Wat is jou Skype adres die van ons rihla (Robin,Ingrid,Hilde,Lennart en Arthur).

    Gr. Lennart en de anderen Wagenaartjes

    1. Heeeeeee Ida onze Skype naam is toch geen rihla maar Robineningrid.

      Kan jij morgen half vijf op skype als je dan uit school bent.

  18. Hoi Ida, en de rest van de familie.
    Hoe gaat het met jou. Zo te zien maken jullie het goed daar. Fijn dat alles goed opgestart is en dat jullie je plek gevonden hebben. Hier gaat het goed, Pascal en groep 7B hebben twee geweldige juffen. Yvonne en Judith. Er zijn ook fijne klassenassistentes, Ellen van vorig schooljaar en Rosa is nieuw.
    Pascal heeft het erg fijn in de groep en een leuk groepje achterin de klas.
    Pascal mist Willem en jou wel hoor! !!!
    Volgende week ga ik voor een werk – reis naar Kenia! Ik vertrek zondag met 10 onderwijsmensen, we gaan op een basisschool in Mwena een computerlokaal inrichten en de leerkrachten computervaardigheden bijbrengen. Dus ik ben een beetje bij jullie in de buurt!
    Heel veel liefs uit Nijmegen, succes op school met leren en groetjes aan de hele familie, dikke knuffel van Pascal! Groetjes Marga.

  19. hee idieee
    hoe was je eerste schooldag die van mij super
    maar mijn opa is heel heel heel erg ziek en kan niet beter worden dus hij gaat overleiden maar we weten niet waarneer ik annefien pap en mam moeten huilen

    gr. feline

  20. hee idieeeeeeee
    leuk dat je terug schrijf en nee ik heb geen vriendje misschien kunnen skype het zwembad is dat wel schoon of niet wat is eigenlijk het tijd verschil ik ga nu naar school maar is het warm heb je al vrienden toedels

    gr feeeeeee

  21. he id hoe is het? met mij gaat het prima maar kan je al een beetje engels morgen begint school weer ik zit in het groepje met carlijn olivier en pascal de jongens worden steeds leuker knapper
    gr feline

    1. feeeeeee!!!!!!!!!!!!!!
      wat heb ik jou gemizzzd!
      morgen begint mijn school ook.
      dan weet ik niet wie er in mijn groepje komen.:p
      ik zit in p6 dat betekend groep zeven in nederlandse klassen.
      ik heb een britse leraar en het enige wat hij in het nederlands kan zeggen is: LEKKER DING!!!!!!!
      :):):):):):):):P:P:P:P:P
      hihihihi hahahahaha!
      (het zal me niks verbazen dat als ik binnenkom dat hij lekker ding zecht:):$:#
      en ik ga eindelijk, de eerste keer van mijn leven:
      bij een voetbalclub.
      aahhhhh, dat voelt goed!!!!
      heb je al een nieuw vriendje?
      :P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P

      xxx-jes ida

  22. Hallo Marco, leuke site!
    Ik heb naar je gezocht, omdat ik gisteren bij delta lloyd in Amsterdam Bas tegen het lijf liep, die me vol trots vertelde dat jij over 2 jaar voor hem gaat werken 🙂
    Dat heb je alvast goed geregeld!
    Veel succes in jullie nieuwe omgeving.
    Groet, George (de laatste atosser bij dl)

  23. Dag Lieve Dorus en Hugo,

    Zijn jullie goed aangekomen in Tanzania? Hoe is het daar bij jullie? hebben jullie al veel dieren gezien? Wij willen jullie een heel fijn verblijf in Tanzania toewensen!

    wij zijn in Frankrijk bij Pia op bezoek. En dat is heel erg leuk. Vinden jullie het ook leuk in Tanzania en in Afrika?

    Tot de volgende keer en de groetjes aan jullie papa en mama en broertjes en zusjes!

    Pepita en Winnie

  24. Hoi kleine geitebreiers ik heb een hele leuke afrikaanse site gevonden…met veel lees plezier mythen en sprookjes en fabels van verschilende afrikaanse landen..het heet ..donker afrika 4*4expeditie….het sterretje moet een keer zijn…voor groot en klein aandrukken en lezen

    In de stad nijmegen drukke pret ..de vierdaagse drukten komt weer op de weg
    Groetjes van oma van mika krispijn

  25. Dag Marieke, Marco en kinderen!
    Wat fijn te weten dat de reis naar wens is gegaan en jullie nog even tijd hebben om “bij te komen” (ook al gaat het regelen ook in Tanzania gewoon door..).
    We zijn benieuwd hoe jullie leven aldaar gaat verlopen. Vinden de kids het leuk?? Heel veel succes met alles!! We hopen op veel mooie verhalen.
    Liefs Wil en Valentijn

    1. Hoi Wil en Valentijn! De kinderen vinden het prachtig, ze genieten volop. We verbazen ons hoe gemakkelijk ze de overgang maken. Sterker nog, er lijkt voor de kinderen nauwelijks sprake te zijn van een overgang. Ze kijken hun ogen uit, maar lijken het ‘hier’ helemaal niet te zien als een breuk met het ‘daar’. Het is alsof voor hen het leven gewoon doorgaat maar dan met heel veel nieuwe dingen erbij. De veranderingen accepteren ze eigenlijk zonder erbij stil te staan (zoals dat iedereen zwart is en onverstaanbaar, dat onze straat vol zit met potholes, en dat je water uit de kraan niet moet drinken). Over andere dingen verwonderen ze zich volop – zoals vandaag de timmerwerkplaatsjes met doodskisten langs de weg naar KCMC – maar dan zonder ze af te zetten tegen wat ‘normaal’ is. ‘Acceptatie’ komt er dan niet eens aan te pas: de dingen zijn gewoon zoals ze zijn: bijzonder in zichzelf. Heerlijk is dat. Liefs, Marco

  26. goede morgen lieve reizigers,
    al uitgerust van de lange reis. en is het nu eéén grote ontdekkingstocht in moshi? begint ieder een beetje te wennen?
    veel liefs en knuffels van ons

  27. Vraagje:
    Gezien jullie nu toch al uitgebreid aan het verinternationaliseren zijn, gaan jullie vanaf de dag dat de telefoon is aangesloten opnemen met Moshi Moshi?
    Just curious…

  28. Lieve, lieve, avontuurlijke Zwetsjes!

    Wat is dit een leuke website en wat zijn jullie een leuke familie!:)
    Tijdens jullie legehuisfeest zaten we te mediteren in Maleisie (wat een ervaring is dat!), maar ik heb jullie in gedachten wel veel liefde gezonden, hoor!

    Heeeeeel veel succes en geluk in Tanzania!

    PS Sorry voor alle uitroeptekens en smileys, maar ik word gewoon erg enthousiast van jullie:)

  29. Hoi Marieke, Marco,

    Leuk om van een oud collega (marieke) weer eens ‘t één en ander te lezen.
    Zo als ik lees gaat alles goed. Heelveel sucses in Tanzania.

    Groeten Ruud

  30. Hallo Marco,

    Wat ontzettend leuk en vooral goed dat jullie dit gaan doen. Ik wens jullie heel veel succes en plezier in Tanzania.

    Met vriendelijke groet,

    Michel Löhr

  31. Hallo Zwetsen,

    wat vind ik het leuk dat jullie met z’n allen zo’n mooi “avontuur” gaan beleven en tegelijkertijd een goed doel steunen. Alleen al de voorbereidingen zouden veel mensen direct naar de psychiatrische afdeling dirigeren, petje af!! Gelukkig is het ziekenhuis, voor een “bliksem bezoekje”, niet ver haha!
    Wij wensen jullie heel veel plezier en zijn benieuwd naar de mooie ervaringen.
    Tip: de oude meubels kunnen net zo goed direct op Marktplaats want als het buitenland “kriebelt” gaat het niet meer weg voorlopig!

    Hartelijke groeten, Martin, Omira, Karsten en Kendra.

    1. Hoi Marieke (en gezin),

      Via Wendelien (die ik ken van UWC Nederland) ben ik je op het spoor gekomen. Omdat ik geen emailadres kon vinden reageer ik via jullie blog (dat erg inspirerend is).

      Mijn naam is Bart Lutters, ik heb van 2008 tot 2010 op UWC-USA gezeten. Ben daarna eerst biologie/scheikunde gaan studeren en zit nu in mijn een-na-laatste jaar van mijn geneeskunde opleiding in Utrecht. Ik zou het heel erg leuk vinden om na mijn opleiding in de neurologie/neurochirurgie verder te gaan.

      Ik ben heel erg geinspireerd door jouw verhaal en ben erg benieuwd hoe het is om als neuroloog te werken op een plek waar de voorzieningen niet geweldig zijn. Over een maand (vanaf 22 juni) heb ik drie weken zomervakantie van mijn studie. Ik vroeg me af of het misschien mogelijk is om naar Tanzania te komen en jou daar te ondersteunen. Voor mij zou dit enorm leerzaam zijn!

      Misschien dat we hier verder over kunnen praten via de mail. Ik hoor het wel!

      Groetjes, Bart (bartlutters@gmail.com)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *