Insider-verhalen uit onze jeugdherberg

Het huis begint meer en meer een genot te worden om te bewonen. Het is het oude huis van de Director of Hospital Services van KCMC en ondanks dat het ongelooflijk smerig was toen we er een eerste voet binnen zetten, is het met rasse schreden een gepast onderkomen aan het worden. Het lijkt uit de eerste helft van de vorige eeuw te stammen en bezit nog alle ‘originele elementen’, zoals een gelikte makelaar zou samenvatten. Het is van binnen roomwit geverfd, maar met donkeren hardhouten vloer en lambrisering, dat samen met de open haard het gevoel geeft van zo’n oude jeugdherberg. De binnenkant is door mama Halima en mama-Ida onder handen genomen en ziet er nu schoon en welkom uit. De veranda is versierd met dat ene slingertje kerstlichtjes dat ik de koffers in heb gesmokkeld, en de maffe stukjes vitrage die ik op de Nijmeegse lapjesmarkt nog op de kop getikt had, vormen nu een leuke muggenbarriere bij voor- en achteruitgang. De 3 slaapkamers zijn gevuld met de dierbare herinneringen die meekonden in de kinder-rolkoffertjes. En daar past een hele hoop in naar nu blijkt ! Ida en Doris delen een meisjesclubhuis, en Willem, Hugo en Steven een jongensdomein. Vanaf ‘s ochtends -te- vroeg dus pret. Marco en ik delen onze kamer met Vicky, die het van Rene en Christine geleende campingbedje gebruikt, dat schuil gaat onder de ronde klamboe (het aantal geleverde bedden klopte namelijk ‘ niet helemaal’, 5 i.p.v. 7. Steven slaapt dan ook op 2 aaneengeschoven woonkamerstoelen, die een verrassend comfortabel bedbootje vormen.).

Binnenkort laten we Ida met haar cameraatje eens door/om het huis lopen om de site te verrijken met een reportage ! Later dus meer.