Iedere twee weken is er een “Kilimanjaro Dirt Road Hash”, een speurtocht te voet in de omstreken van Moshi. De hash van vandaag is de 243e, dus deze traditie zal al zo’n 10 jaar oud zijn.
De hashes worden gecoördineerd door Greg, een in Tanzania geboren Griek die nadat hij een tijd in Engeland en de VS had gewoond, terugkwam om hier een koffieplantage op te zetten. Naar verluidt brandt Greg ook koffie dus ik kan niet wachten om kennis te maken, maar helaas is hij er vandaag zelf niet bij.
De hash wordt telkens door iemand anders uitgezet. De ‘haas’ strooit op gezette afstanden meel, en de groep volgt dit spoor. Bij kruispunten (of zoals vandaag midden in de maisvelden) moet gezocht worden naar het vervolg van de route. Dit gaat volgens een vast maar chaotisch protocol: de zoekers roepen “Are you?”, wie niets vindt roept “Checking!” en degene die het volgende merkteken vindt roept “On-on!”.
De groep is vandaag zo’n 50 man groot. Een deel rent, de rest wandelt. Ida en Willem lopen mee in de voorhoede van de wandelaars, waar ze aanhaken bij twee co-assistentes uit Utrecht. Doris en Hugo lopen met ons op (Steven en Vicky in rug- resp. draagzak) in de achterhoede bij Ben Hamel en Anne-Marijke Ogier, onze steun en toeverlaat deze eerste dagen.
De hash gaat door maisvelden en bananenplantages, langs hutjes en huizen, en heeft nog een pittige afdaling en klim bij het dal van de Moshi River. Als we de dichte begroeiing uitkomen hebben we een adembenemend uitzicht op de Kilimanjaro. Het is niet te beschrijven wat een grootsheid deze berg uitstraalt. Hij raakt iedereen.
Wanneer we terugkomen bij het huis van Maya, de kinderarts die de route deze keer heeft uitgezet, staan er koud bier en hapjes klaar. Over twee weken weer!
Wow!!! Wow en wow… met plezier volg ik de eerste verhalen. Wat een mooi avontuur beleven jullie als gezin. Ik ben onder de indruk. Blijf jullie volgen. Kili is prachtig op de foto, moet in het echt onwerkelijk zijn.