Ik lever IT-ondersteuning voor een clinical trial naar diagnose van TB bij kinderen die wordt uitgevoerd in het Haydom Lutheran Hospital, 400km van Moshi. Ik doe dit werk normaliter op afstand, maar ben nu ook een keer on site geweest. En hoe! Vanwege de lange reis — meer dan een dag rijden waarvan het grootste deel over rough roads — ben ik met een collega, de projectleider en een auditor naar Haydom gevlogen.
Onze piloot, een vrijwilliger voor Pilots for Christ, vliegt in opdracht van de Mission Aviation Fellowship, een organisatie die ook periodiek teams van KCMC-artsen naar de afgelegen klinieken in Noord-Tanzania brengt. Het vliegtuigje is zo klein dat we ons gewicht en dat van onze bagage van tevoren moesten doorgeven, zodat het erop getrimd kon worden.
De vlucht is adembenemend. Ondanks het bewolkte weer hebben we uitzicht over de hele Ngorongoro krater en later Lake Manyara, en we vliegen laag over de steile rand van de Rift Valley.
De landingsbaan in Haydom is precies wat je je voorstelt bij een airstrip in Afrika. Een hobbelige strook zand en gras waar je grazende koeien verwacht; een decor uit “Out of Africa”. Toen ik uit het vliegtuigje stapte en de warme ochtendzon op mijn gezicht voelde was het eerste dat ik dacht: “Wie wil hier ooit nog weg?”.
Geen taxi’s, geen drukte, alleen een groepje dorpelingen dat naar ons kijkt terwijl wij onze tassen pakken en vanaf het vliegveldje zó het dorp in lopen. Haydom is weinig meer dan een nederzettinkje rondom het Noorse ziekenhuis dat nu langzaam overgaat in Tanzaniaanse handen. Het ziekenhuis lijkt eerder een park, met afdelingen ondergebracht in verspreid gelegen, elegante ronde paviljoens. Van alles gaat een aangename rust uit.
Als we aankomen bij het research building kan ik een grijns niet onderdrukken. In tegenstelling tot de andere gebouwen van HLH ontbeert dit gebouw alle sierlijkheidheid: het bestaat uit een bonte verzameling oude zeecontainers. 
Maar eerste indrukken bedriegen: de binnenkant is verrassend anders. De containers zijn geplaatst in een groot vierkant en dienen als werkruimtes rond een binnenplaats overdekt met een hoog dak op een lichte houten constructie. Aan alles is veel aandacht gegeven; het maakt me nieuwsgierig naar de architect van het geheel.
Na het werk wandelen we in de namiddag terug naar de airstrip. Nadat het vliegtuigje opnieuw is getrimd vanwege het extra labmateriaal dat we me mee terug nemen, en een dankgebed van onze piloot, vliegen we vol van indrukken terug naar Moshi airport.