Vanavond droeg ik jongste dochter Vicky (5) van de auto naar het huis. Toen ik de autodeur dichtsloeg zei ze: “Pas op dat mijn vingers niet tussen de deur komen!”
Ze had in twee weken tijd al twee keer haar vingers tussen de autodeur gekregen. Zoals gebruikelijk: overijverig broertje die de deur dichtmept terwijl zij als kleintje er nog uit klom. Drie vingers klem aan de scharnierzijde van de deur: Au! Landroverdeuren hebben gelukkig genoeg speling en een rubberstrip, dus het deed pijn, maar ze had al haar vingers nog.
Vicky vervolgde: “Ik ben bang weet je, want het doet pijn als je vingers tussen de deur zitten. Drie vingers doet heel erg pijn. Eén vinger doet niet zo’n pijn. Twee vingers weet ik niet, dat heb ik niet geprobeerd.”
och jeetje…. wat worden jullie kinderen groot!!! (en wijs) .. ik volg jullie nog steeds op afstand en ben echt onder de indruk van jullie! Heel veel liefs uit Nijmegen. Eef
Hee Eef, leuk te horen! Ja, de twee jaren werden er vier, en binnenkort alweer vijf … maar met altijd nog wel heimwee naar Nijmegen!
Ik liep vanochtend met Vicky naar school, en dan vertelt ze:
“Honden en cats als die bij een house komen dan stayen ze daar. Ik bedoel niet humans, want die stayen in hun eigen house, maar andere dingen, die dus uit een factory komen, als die naar een house gaan, dan stayen ze daar.”
LOL. Ik geloof dat hun thema op school is “where you come from” en ze zich nu afvraagt hoe dingen terecht komen waar ze zijn. Voor haar gevoel komt ze gewoon uit ons huis, natuurlijk.
Heel veel liefs terug, groetjes ook aan Nijmegen, where we come from 😉
Heldin!