zwets.com

Op 1 juni heeft het ziekenhuis de tarieven verhoogd. Reden was dat de regering anders haar steun in zou trekken, hetgeen de nekslag is voor de toch al zwakke financiele positie. Het ziekenhuis is bijvoorbeeld populair bij Kenianen die liever een paar kilometer verder reizen om over de grens gebruik te maken van de goedkopere Tanzaniaanse gezondheidszorg (ze meten zich dan een Tanzaniaanse achternaam en kledingdracht aan om gezeur van de Tanzanianen te voorkomen, maar hun accent verraadt hen vervolgens onmiddellijk). De ziekenhuizen elders in de regio hadden al hogere tarieven, maar het academisch ziekenhuis nog niet.

Een indruk:
Opname Kindergeneeskunde/dag: TSH 5000 → 35000 (€2,5 → 17,5)
Polibezoek per keer TSH 2500 →10000 (€1,25 → 5)
Poliklinische bevalling: TSH 30000 → 155000 (€15 → 77,5)
Keizersnede: TSH 150000 → 550000 (€75 → 275)
Ik vreesde het ergste voor mijn ‘dure’ EEG, dat al TSH 40000 kostte, maar dat is ‘slechts’ 50% duurder geworden, TSH 60000.

Het aantal kinderen op de afdeling was 89 (1 juni), na het weekend nog maar 53 (4 juni) en nu 24 (11 juni). De meeste opgenomen kinderen zijn pasgeborenen die in het ziekenhuis geboren zijn. Op de acute afdeling liggen er maar vier. Het gevolg is dat we op de gewone poli’s (nog net te betalen) septische, stervende kinderen zien. Kinderen met respiratoire insufficientie, status epilepticus, gewoon in de reguliere wachtkamers. En geen geld voor opname. Ik sjoemel wat af door, nog vaker dan anders, tussendoor patienten zonder ziekenhuisstatus of officieel polibezoek te beoordelen. Ze staan met hun kind in de armen te huilen dat ze niet eens de kosten voor het polibezoek kunnen ophoesten- laat staan die van de anti-epileptica, de LP, de fysiotherapeut. Wat kun je anders? Ze de rug toekeren?

Rond 1 juni zijn vijf vrouwen tijdens de bevalling uit het ziekenhuis vertrokken toen ze de nieuwe tarieven vernamen. Veel patienten die hun behandeling niet konden betalen hebben geprobeerd stiekem het ziekenhuisterrein te verlaten en zijn ‘opgepakt’. Gisteren heeft een moeder op de chirurgie, tijdens de Grote Visite -ten overstaan van chef de clinique, artsen en co-assistenten-, haar zoontje verteld dat zij geen geld had voor zijn acute buikoperatie, en dat hij dood zou gaan. Iedereen, inclusief de dokters, stond te huilen. De chef de clinique heeft de moeder met haar zoon in de armen naar de ziekenhuisdirecteur gestuurd. Deze heeft de chirurgen opgedragen om het joch toch maar te opereren.
Een onhoudbare toestand. Vandaag vergadert het ziekenhuisbestuur erover. Met spoed. We zullen zien.

Vandaag 131 jaar geleden ontdekte Robert Koch de bacil die Tuberculose veroorzaakt. Per jaar sterven naar schatting anderhalf miljoen mensen aan tuberculose, na HIV/AIDS de belangrijkste doodsoorzaak door een infectieziekte.

Er is geen effectief vaccin; de diagnose en behandeling van tuberculose zijn kostbaar en langdurig; het aantal medicijn-resistente varianten neemt toe. In 2012 zijn de eerste gevallen van total drug-resistance gedocumenteerd. Het is denkbaar dat we over een aantal jaar wereldwijd — dus niet alleen in de Derde Wereld — terug zijn bij waar we vóór 1946 waren, toen tuberculose nog onbehandelbaar was, en 1 op de 2 patiënten bij wie de ziekte actief werd, overleed.

Het project waar ik 80% van mijn tijd aan besteed is een clinical trial naar een behandelmethode die beoogt de behandelduur (6 maanden!) van TB te verkorten. Dit niet alleen vanwege het gerief van de patient, maar ook vanwege het bevolkingsrisico van medicijn-resistente bacteriën. Vergelijk het met een antibioticumkuur die je niet afmaakt, maar dan een waar je een half jaar aan moet denken in plaats van tien dagen.

PS: Ik realiseer me dat ik op onze blog nog nauwelijks heb geschreven over mijn werk hier. In onze nieuwsbrieven voor Fidesco had ik dat al wel gedaan. De tweede nieuwsbrief valt binnenkort in je bus als je je aangemeld hebt of ons via Fidesco steunt. Maar binnenkort ook meer op de blog.